In de hal van het nieuwe kantoor van SMT in Den Bosch hangt een foto van het monumentale interieur van de Hogeschool Rotterdam. Het gebouw straalt met zijn enorme overkapping klasse, en duurzaamheid uit. Op alle niveaus geeft het vele daglicht je het gevoel dat je buiten op een terras zit. Het is zelfs zo dat studenten van andere gebouwen hier naartoe komen om te studeren en elkaar te ontmoeten.
Maurice Wieland was samen met zijn collega Arnold van de Lagemaat verantwoordelijk voor het proces. Maurice: “Arnold voor de dagelijkse procesbegeleiding, ik voor de tussentijdse terugkoppelingen met de opdrachtgever. We zijn samen met de Hogeschool enorm trots op het resultaat, maar het was gezien de korte doorlooptijd van veertien maanden ook een spannend proces. De Hogeschool zegt zelf ook dat het de volgende keer iets langer zou mogen duren.” Arnold knikt: “En bedenk dan dat er tijdens het bouwproces ook restricties rond tentamens en examens waren, terwijl we een doorbraak naar de bestaande panden moesten maken. Er was een strak spoorboekje met een beperkte flexibiliteit. We zijn erg trots dat we dat met elkaar gefikst hebben. En met een spraakmakend gebouw als gevolg.”
Lees verder onder de foto
TECHNISCH HOOGSTANDJE
De Hogeschool heeft eerst de architect Paul de Ruiter geselecteerd waarna het ontwerp in de DO-fase in de markt is gezet in de vorm van een construct en build. Arnold: “Daar hebben wij vervolgens kritisch naar gekeken. Zo hebben we zaken constructief aangepast om het haalbaar te maken en verder te optimaliseren. Oorspronkelijk zouden de trappen van bekleed beton zijn, maar dat was door het gewicht niet haalbaar. Nu is het een houten trap met een stalen onderconstructie geworden. De kapconstructie was bedacht in staal en die hebben we uitgevoerd in gelamineerde liggers, bekleed met akoestisch materiaal. Zo zijn de enorme spanten ook van hout, bekleed met akoestisch plaatmateriaal. Wat vooral in het ontwerpteam leidend was is dat het gebouw een technisch hoogstandje is, maar techniek vooral een middel is om het proces te faciliteren.” Maurice wijst om zich heen: “Kijk hoe het licht overal aanwezig is en ervaar dat je in een enorme ruimte bent, maar op de verschillende verdiepingen toch in verschillende leerlandschappen terecht komt met een eigen inrichting en sfeer. De monumentale houten trap die van beneden naar boven over zes verdiepingen doorloopt is een absolute eyecatcher en heeft ook een hoge aaibaarheidsfactor. Het is als een loper met de verschillende verdiepingen als tussenstations. We zien dat studenten van de andere gebouwdelen hier komen omdat ze hier lekker kunnen werken en ontspannen.”
Lees verder onder de foto
INTEGRAAL EN MET ELKAAR
Maurice: “We zien dat als het nieuwe studeren, waarbij studenten aantrekkelijke ruimten nodig hebben om te werken, maar ook om elkaar te ontmoeten. Deze hele nieuwbouw is transparant, met in de schil kleine ruimtes voor groepen van vier tot twaalf personen en daaromheen de levendige pleinen met groepsgerichte ontmoetings- en werkplekken. Paul de Ruiter formuleerde het treffend: de ontmoetingsplekken zitten rond de stopcontacten; daar worden zaken gedaan. Je kunt overal in het gebouw met je device werken; het is integraal en met elkaar. Dat betekent natuurlijk ook iets voor de docent, die veel meer coach is. Eigenlijk is de hele ruimte geschikt om activiteiten te delen.”
Lees verder onder de foto
SYNERGIE
Arnold knikt: “Het is vooral ook een slim gebouw. Het is adaptief en zo ontworpen dat de ruimtes op een eenvoudige wijze aangepast kunnen worden. Dat moet ook want de onderwijsconcepten veranderen ook. Dan moet het gebouw mee kunnen bewegen. Daarnaast werkt de akoestiek in deze enorme ruimte geweldig, zodat je overal het gevoel hebt dat je beschermd zit en geconcentreerd kunt werken. Deze omgeving sluit goed aan bij wat de maatschappij straks van je verwacht. Daar werk je ook steeds meer met wisselende teams die zelfsturend zijn en verantwoordelijkheid dragen. Je bouwt geen top-down scholen meer met vaste structuren. In die zin had dit ook een kantoor kunnen zijn. Het gaat er vooral om de ontmoeting en het werken maximaal te faciliteren. Dat moet je de ruimte geven.” Maurice knikt: “Aan de buitenkant zie je niet dat het binnen zo ruimtelijk is. Op deze locatie aan de Kralingse Zoom stond eerst een ander gebouw. Het was verouderd en bovendien was er geen verbinding met de andere gebouwen. Deze nieuwbouw biedt een vernieuwende leeromgeving, maar verbindt ook de verschillende gebouwen a tot en met d met elkaar, zodat er veel meer synergie is ontstaan. Wij zitten in een technische omgeving als bouwers, maar eigenlijk zijn we een kenniscentrum; we voegen waarde toe bij de klant om het nog slimmer te doen. Niet om de techniek op te dringen, maar verder te werken aan toekomstbestendige gebouwen met een goede exploitatie. Daar gebruik je techniek voor, maar je moet wel in verbinding staan met de klant. Met die klant lever je samen een bijdrage aan een duurzame samenleving.”
Kijk voor meer informatie en leuke impressies op de website van SMT.