Als je als onderwijsinstelling een nieuwbouwtraject ingaat, krijg je een extra pakket met taken en verantwoordelijkheden. Dat is aan de ene kant superleuk en uitdagend en aan de andere kant krijg je te maken met zaken en begrippen waar je weinig tot geen verstand van hebt, maar waar wel verwacht wordt dat jij er als leidinggevende iets van vindt.
Ik dacht bijvoorbeeld dat het begrip VO ging over het voortgezet onderwijs, maar het bleek een Voorlopig Ontwerp. Ik maakte kennis met een ‘ruimteboek’ en bij het begrip BENG had ik meer associaties met de ‘big bang theorie’ dan een Bijna Energie Neutraal Gebouw.
Natuurlijk, alles wordt uitgelegd en mogelijkheden en overwegingen worden uitgebreid besproken. En toch, er zit altijd een bepaalde druk achter een traject en dat maakt dat je je af en toe ook laat leiden door een projectmanager of aannemer, zij hebben immers de kennis en ervaring.
En daar knelt het af en toe. Ik denk dat het onderwijs soms standvastiger mag zijn in het realiseren van haar (droom) bouwplan. Er is in een bouwtraject namelijk heel veel mogelijk, ook als het in eerste instantie onmogelijk lijkt vanwege budgetten, tijd enzovoort.
Voor een onderwijsinstelling is het ontzettend belangrijk te weten wat je wilt, waarvoor je staat en het besef dat je het gesprek kunt aangaan over een ‘nee’. Dat gaat je uiteindelijk zoveel meer helpen dan veel kennis en begrip van en over bouwen, want daar heb je immers de projectmanager en aannemer voor.